Ebû Hureyre -Allah O’ndan razı olsun- şöyle dedi: Allah Rasûlü sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:
"Sizden önceki ümmetlerden kendi nefsine
zulmeden yani çokça günah işleyen bir adam vardı. Ona ölüm geldiğinde
oğullarına şu vasiyette bulundu:
-Ben öldüğümde
benim cesedimi yakın, sonra da kemiklerimi ezip öğütün. Sonra küllerimi rüzgâra
savurun. Vallahi, şayet Allah benim küllerimi toplamaya güç yetirirse bana hiç
kimseye azab etmediği gibi azab eder.
Adam öldüğüne
oğulları onun vasiyetini yerine getirdiler. Allah Azze ve
-«O adamın küllerinden sende ne varsa topla » diye emretti. Yeryüzü de emredileni yerine getirdi. Akabinde o adam sağlam
bir vücutla Allah Azze ve Celle’nin karşısında durdu. Allah Azze ve Celle şöyle
buyurdu:
-”Seni böyle yapmana iten sebep ne idi? Neden
böyle yaptın?” Adam dedi ki:
-Ya Rabbi! Senin korkundan dolayı böyle yaptım. Bunun üzerine Allah Azze ve
Celle o adamı bağışladı." Buhari: (3481, 7506), Muslim: (2756).
Bu olayın fetret
döneminde olduğu söylenilmiştir. Yine “şayet güç yetirirse” sözü kudretten
alınmıştır, denilmiştir. Yine Kaza’dan alındığı söylenmiştir. Yine bunu büyük
bir korku ve dehşet içerisinde iken ve aklının gittiği bir anda söyledi de
denilmiştir. Böyle bir halde iken onun günahlarından dolayı hesaba çekilmez.
Yine O adam cahil birisi idi ve Allah da onu tevhidinden dolayı bağışladı,
denilmiştir. Buhari - Muslim
