Rasûlullah
sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz bir keresinde minbere çıkarken, üç
adımında da “âmin” demişti. Hutbesi bittikten sonra: “Yâ Rasûlallah! Minbere
çıktığınız zaman “âmin” dediniz, her adımınızda bunu neden söylediniz?” diyerek
sebebi soruldu. “Cebrail aleyhisselâm üç dua etti, ben de onlara “âmin” dedim”
buyurdular.
Birincisinde
Cebrail aleyhisselâm: “Annesine, babasına veya sadece onlardan birine ulaşmış
bir evlat, onlara hizmet edip cenneti kazanamadıysa, ona yazıklar olsun,
rahmetten uzak olsun!” demiş, Peygamberimiz de âmin demişti. Anne ve babamızla
olan hukukumuz, diğerleri ile münasebetlerimizin en önemlisi ve önceliklisidir.
İkincisinde
Cebrail aleyhisselâm: “Bir insanın yanında anıldığın zaman, sana salât ü selâm
getirmezse; ona yazıklar olsun, rahmetten uzak olsun!” demiş, Peygamberimiz de
âmin demişti. Rasûlullah Efendimizle hukukumuz, Allah ile olan hukukumuzu tayin
eder, çünkü O bize Rabbimizin en büyük ikramıdır. O’na ittibâ Allah’ın
rızasının ve sevgisinin aslî şartıdır.
Üçüncüsünde
Cebrail aleyhisselâm: “Ramazan’a erişip de günahları affedilmeyen kimse
rahmetten uzak olsun!” demiş, Peygamberimiz yine âmin demişti.
Buharî,
el-edebu’l-müfred- 1419/1998, Riyad- 1/338; Taberanî-evsat- h. no: 8994;
Bezzar, h. no: 1405; Mecmau’z-zevaid, 10/164, Hâkim, IV, 170/7256; Tirmizî, Deavât, 100/3545
